Piotr Stachiewicz „Szkice”

Ołówek na papierze, sygn. „P.Stachiewicz”.

Wymiary w ramie: 41x48,5 cm (23x31 cm)

Piotr Stachiewicz (1858 -1938 Kraków)– polski malarz i ilustrator. W latach 1877-1883 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Władysława Łuszczkiewicza oraz Floriana Cynka. Studia w latach 1882-1885 kontynuował w Monachium (Akademii Sztuk Pięknych - Techn. Malklasse od 21 października 1882). Od 1885 mieszkał w Krakowie, tworzył obrazy religijne, historyczne, rodzajowe oraz portrety. Znane są zwłaszcza portrety kobiety w stroju krakowskim do których pozowała mu "Piękna Zośka" – Zofia Paluchowa. Stachiewicz jest autorem dekoracji mozaikowej kościoła OO Jezuitów. Popularność przyniósł mu m.in. cykl obrazów "Królowa Niebios. Legendy o Matce Boskiej" z 1893, z którego wykonał też grafiki, sprzedawane później w dużych ilościach. Od 1889 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w latach 1900-1913 pełniąc w nim funkcję wiceprezesa. Jego ulubionym tematem prac malarskich była Najświętsza Maria Panna z Dzieciątkiem Jezus, sceny z życia ludu krakowskiego oraz prześladowanie dawnych chrześcijan, stąd też stworzył ilustracje do powieści Quo vadis Henryka Sienkiewicza, a ponadto do poezji Adama Mickiewicza oraz Marii Konopnickiej oraz ilustracje do reklam. W 1892 namalował obraz "Śmierć górnika" uhonorowany nagrodą Akademii Umiejętności im. Probusa Barczewskiego. W latach 1893-1895 powstał, zaginiony obecnie, cykl dwunastu obrazów jego pędzla ilustrujących kopalnię w Wieliczce i pracę tamtejszych górników. Zainicjował powstanie krakowskiego dwutygodnika „Świat”, wraz z Włodzimierzem Tetmajerem w 1931 wydał Album kolorowych reprodukcji Wieliczka. 2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.