Ludwik Stasiak "Łososina"

Olej na kartonie, sygnowany p. d. "Ludwik Stasiak" na rewersie nalepka z Salonu Dzieł Sztuki K. Wojciechowskiego w Krakowie.

Wymiary w ramie: 64x84 cm (50x70 cm)

Ludwik Stasiak (Bochnia 1858 - 1924 Kraków) studia malarskie odbywał m.in. w pracowni J. Matejki. Studiował także w Wiedniu i w Monachium. Zwiedził Wenecję i Norymbergę. Około 1895 roku zamieszkał w Bochni. W jego bocheńskiej pracowni, urządzonej w monachijskim stylu, gościli często przyjaciele, artyści krakowscy (Wincenty Wodzinowski, Włodzimierz Tetmajer, Kasper Żelechowski i inni np. - Edmund Ciećkiewicz, Tadeusz Okoń, Władysław Skoczylas, Antoni Broszkiewicz, Antoni i Tadeusz Waśkowscy). W 1901 roku nieoczekiwanie porzucił malarstwo, najpierw dla publicystyki, następnie krytyki i historii sztuki; jednocześnie stał się popularnym autorem powieści, opowiadań, humoresek, a także dramaturgiem. Ludwik Stasiak już w okresie krakowskich studiów osiągał prestiżowe wyróżnienia w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Dalsze sukcesy malarskie zawdzięczał mecenatowi hrabiego Ignacego Milewskiego, znanego kolekcjonera. Tworzył kompozycje rodzajowe, historyczne, symboliczne, alegoryczne, pejzażowe, religijne, a także portrety i autoportrety. Prawdziwy rozgłos przyniosły mu kwiaty, które malował całymi seriami oraz – widoki starej części bocheńskiej kopalni. Początkowa faza jego twórczości wykazywała dużą zależność od wpływów monachijskich, późniejsza związana była z realizmem, także modernizmem oraz secesyjną stylizacją. Utalentowany, niezmiernie pracowity, wytrwały w zmaganiu się z przeciwnościami, żył i tworzył usilnie poszukując własnego wyrazu artystycznego, w czasach bardzo trudnych, w okresie przejściowym pomiędzy malarstwem nurtu realistycznego i historycznego, a twórczością wyznawców nowych kierunków.