Jan Stępień “Żebrak przed Kościołem św. Witalisa we Włocławku”

Olej na płótnie, sygnowany ld. "Jan Stępień".

Wymiary w ramie: 89,5x71,5 cm (75,5x58 cm)

Jan Stępień (Policzno 1895 - 1976 Warszawa) – malarz batalista, sakralista i portrecista; członek tzw. Grupy Kujawskiej. Urodził się i wychował w miejscowości Policzna, uczęszczając do Szkoły Powszechnej w Zwoleniu. Edukację artystyczną rozpoczął w C.K. Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. W 1914 r. w obawie przed wcieleniem do armii rosyjskiej, wstąpił jako ochotnik do Legionu Puławskiego. W następnym roku brał udział w walkach na Kielecczyźnie i został ciężko ranny w bitwie pod Pakosławiem. W czasie rekonwalescencji, którą odbywał w Moskwie, kontynuował naukę w Szkole Rysunku Fjodora Rerberga. W 1918 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego. Po zakończeniu wojny rozpoczął naukę malarstwa w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowniach Stanisława Lentza i Miłosza Kotarbińskiego. W 1920 r. został kolejny raz zmobilizowany. W stopniu kaprala kawalerii 3 Pułku Ułanów wziął udział w bitwie warszawskiej. W l. 1920-1925 kontynuował studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u profesorów - Jacka Malczewskiego, Ignacego Pienkowskiego, Wojciecha Weissa. Po studiach powrócił do rodzinnej Policzny. Malował portrety i sceny rodzajowe. W 1928 r. przyjął zaproszenie baronów Kronenbergów i przeprowadził się wraz z żoną do Włocławka. We Włocławku w latach międzywojennych malował polichromie w katedrze i kościele franciszkańskim, portrety dostojników kościelnych, obrazy religijne, a także ulubione konie w stadninach i na poligonie 14 Pułku Piechoty. W czasie okupacji niemieckiej nie opuścił miasta, pracował fizycznie jako kamieniarz i malarz. Szkicował ważne wydarzenia, które później posłużyły mu do obrazów ilustrujących II wojnę światową. W 1945 r. wziął udział w pierwszej po wojnie wystawie plastyki we Włocławku. Po kilkuletnim pobycie w Karpaczu, w 1950 roku wraz z rodziną powrócił do Włocławka. Od 1952 r. należał do Grupy Kujawskiej. W l. 50. i 60. malował liczne portrety, sceny rodzajowe, martwe natury. W ostatnim okresie twórczości skupił się przede wszystkim na obrazach batalistycznych - scenach z dawnej i najnowszej historii. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych. Miał też wystawy indywidualne we Włocławku i w Warszawie.

Dostępne: Warszawa, po ustaleniu tel.