Jan Czajecki "Pierrot z gitarą", Zakopane, 1932 r.

Rzeźba ręczna w drewnie, sygnowana, opisana i datowana od spodu: "Jan Czajecki Zakopane 1932"

Wysokość 31 cm

Jan Czajecki (ur. 1915 w Zakopanem) - rzeźbiarz, absolwent Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego, którą ukończył w 1933 r.

Zakopiańscy plastycy z Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego i działających w kręgu Szkoły Zakopiańskiej, podobnie jak średniowieczni twórcy działający na chwałę Boga, kreowali swoje kompozycje nie dla uzyskania sławy, a dla wyższego celu, jakim była manifestacja swej narodowej i regionalnej odrębności. W ich iście modernistycznych formach spotykała się tradycja i nowoczesność. Awangardowe prace inspirowane kubizmem i ekspresjonizmem wpisujące się znakomicie w ogólnoeuropejskie tendencje świetnie oddawały też ducha stylu narodowego. Tematyka rzeźb zakopiańskich oscylowała wokół postaci i motywów związanych ściśle z Podhalem. Ogromną rzadkością jest rzeźba sygnowana, jak ta powyżej, utrzymana nie tylko w stylistyce Art Deco, ale również nawiązująca do najciekawszych rozwiązań artystycznych ówczesnej stolicy artystycznej Europy, rzeźby paryskiej.

„Jako laikowi wydaje mi się, że różnica między rzeźbą w kamieniu, brązie lub glinie, a w drzewie jest mniej więcej taka jak między rysunkiem a drzeworytem. Kamień, brąz i glina oddają ideę twórczą artysty w czystej jej postaci, w tym, co Baudelaire nazywał ‘le rôle divin de la sculpture’, nie dodając do niej nic od siebie, a tylko utrwalając ją sobą na wartość statyczną, na monument mniej lub bardziej trwały. Inaczej jest z drzewem. Drzewo, nawet ścięte, jest żywe w swej wymowie, posiada swój charakter i niezliczoną ilość odcieni gatunkowych. To czyni je dla rzeźby materiałem bardzo wdzięcznym, ale i jednocześnie jednym z najtrudniejszych” (Marian Piechal, Estetyka rzeźby drzewnej, „Tygodnik Ilustrowany”, 1936, półr. II, s. 713-714).

Dostępne: Warszawa, na tel.